Навозишҳои даҳон ҳамеша алоқаи ҷинсиро ҳассостар мегардонад. Бисёр одамон аз онҳо метарсанд ё шояд онҳоро як чизи нангин мешуморанд. Аммо шумо бояд ба духтар нигоҳ кунед ва дарк кунед, ки роҳи дигари ба ӯ додани лаззати шаҳвонӣ ҳанӯз ихтироъ нашудааст. Албатта, ин ба хар кас вобаста аст. Аммо ман барои худ интихоб кардам. Ва табассуми шодмононаи шарикам гувоњї медињад, ки дар интихоби навозишњо хато накардаам.
Ҳатто бештар мебуд, нишон медиҳад, ки ба шарофати кадом машқҳо имконпазир аст, ки чунин гулӯи амиқро инкишоф диҳед, брюнеттҳо низ ҷолибанд!