Чӣ қадар лаззатбахш дикки калони марди боваринок ба киска вай парвоз мекунад! Чӯҷа фикр мекард, ки вай маҳз ҷинсӣ сахт хоҳад гирифт ва маҳз ҳамин тавр рафиқаш барои ӯ омода кардааст. Танњо ўро гирифта, ќариб то ба њадде, ки набзашро гум кунад, сиќќї кард, то ки васеъ ќањрамони моро ба ёд орад. Баъд аз ҳама, шояд, ки духтарча ба назди ӯ бармегардад ва боз орзуи ягонагии гарм бо бачаро дорад
Духтар барои фиреби дӯстдоштааш қасос гирифтааст, ки ӯро қаблан ба ҳам бастааст. Ва он гоҳ дар пеши ӯ ӯ оғоз ба макидан дики дӯстдоштаи худ ва ба вай. Ба фикрам хар сеи онхо омадаанд. Ин як намоиши олӣ аст.